Flevobike
De eerste fiets was een Flevobike. Indertijd was het de meest verkochte ligfiets en ook nog eens duizend gulden goedkoper dan de andere fietsen.Toen ik 'm kreeg heb ik eerst drie avonden in de regen rondjes gereden op een parkeerplaats, om 'm onder de knie te krijgen. Het 'kantelknik' systeem maakt namelijk dat je de fiets pas kunt besturen als je in volmaakt evenwicht bent. Ben je dat, dan worden lichaam en fiets één en hij volgt elke gedachte. De handen heb je niet meer nodig en kun je gebruiken voor andere zaken als een andere zender zoeken op je radio, veters strikken (alleen voor gevorderden). Heb je echter nog niet dat evenwicht, die volmaakte balans, die schitterende symbiose dan wordt de fiets een nukkig kreng dat meteen scherp de bocht om wil, zodra je ook maar één trap tegen het pedaal geeft.
Toen ik 'm kreeg heb ik eerst drie avonden (in de stromende regen :-)) op een parkeerplaats rondjes gereden. Het allermoeilijkste in het begin is om rechtuit te rijden, omdat de fiets de bocht in wil, zodra je met je voet teveel kracht zet aan één kant. Maar ja, dat doe je eigenlijk voortdurend bij het fietsen! Hoe je dat uiteindelijk onder de knie krijgt is eigenlijk een raadsel.
Wat mij in ieder geval geholpen heeft bij het 'voeling krijgen', is om recht overeind te gaan zitten, zodat je alleen met je billen contact maakt met de fiets. Om de één of andere reden lukte me dat beter.
Na drie dagen had ik hem (haar?) dus getemd en was moedig genoeg om er mee te gaan pendelen tussen Deventer en Apeldoorn. Wel liet ik iedereen bij elk stoplicht eerst maar even eerst vertrekken, omdat ik anders iedereen van het fietspad af zou maaien bij het afzetten.
Na een maand durfde ik voor het eerst zonder handen te rijden en sindsdien ben ik dus verkocht.